Hugsanaflækja

Ég vaknaði kl 7. Fór í sturtu og flutti fyrirlestur í henni fyrir sjálfa mig á frönsku. Falin myndavél hefði vakið mikla lukku er ég viss um, að þvo á mér hárið á meðan að ég segi "Bonjour, je m'appelle Sif et aujourd'hui je vais parler de l'enseignement en France, on va regarder un peu le structure...." sem útleggst á íslensku sem svo: "Ég heiti Sif og í dag ætla ég að segja ykkur frá skóla og kennsukerfinu í Frakklandi, við ætlum að skoða uppbygginguna...."

Eins gott að Arnar var sofandi.

Vaknaði upp við drauminn um að stæði fyrir framan nemendurna og væri að tala ofboðslega flotta frönsku og það gengi vel, en ég hafði óvart byrjað að tala um tónlist, einhverja hljómsveit, í staðinn fyrir skólakerfið. Var að reyna að finna lausn á því hvernig ég myndi snúa mig úr þessu og komast til baka í umræðurnar sem ég átti að vera með. Úff!

Þar á undan vaknaði ég því að mér fannst eins og að vekjaraklukkan væri búin að hringja og mig var að dreyma að ég væri að snooza en þyrfti að fara að koma mér fram úr svo ég gerði það kl 06 en áttaði mig svo á því að það hafði engin klukka hringt. Þetta er farið að koma oft fyrir mig!

Og já, ég er stressuð. Ég er að leika kennarann minn í dag. Á að tala alveg heillengi en hann miðar allavegana við hálftíma, guð gefi að það verði svarað spurningunum mínum og ég geti virkjað samnemendur mína því það var eitt af því sem ég átti að gera, fá þá til að vera með í umræðum en ekki flytja einfaldan fyrirlestur. Mamma mía!