Hugsanaflækja

Úff, alla vikuna gekk ég með svona flensutilfinningu í maganum, var öll skrítin í líkamanum og í gær fann ég að þetta var bara að bresta á. Lét það samt ekki aftra mér í brjálaðri tiltekt á vinnustaðnum og púlaði og hamaðist þrátt fyrir svitakóf og svimaköst. Fór svo í dinnerboð hjá vinnuveitandanum eða eins og ég hef kallað hann í mörg ár, stóra bróður mínum. Meikaði það ekki í gegnum desertinn og varð frá að hverfa áður en heimalagaði ísinn og marssósan náði á borðið...djö! Svaf svo tæpa 4 tíma í nótt og sit nú fyrir framan skjáinn í svitakófi, guð minn góður! Rennur af mér svitinn og ég á leið í Kolaportið til að safna fyrir Túnisferð sem ég veit ekki einu sinni hvort verði farin. Lífið er dásamlegt. Er með smá hita en ætla samt að mæta og sinna mínum skyldum áður en ég leggst alveg núna seinni partinn. Planið er að vera komin heim milli 13 og 14 og þá get ég tekist á við það að ég sé lasin. Sex and the City seríurnar biða mín allar hérna, keypti þær í fríhöfninni og því mun ekki vanta afþreyinguna!

Stundum er það helvíti hart að vera svona samviskusamur, vildi óska þess að ég ætti meira kæruleysi í mér.