Hugsanaflækja

Sú var tíðin að ég var algjör lestrarhestur. Ég vann meira að segja verðlaun fyrir það hvað ég las mikið í Melaskóla. Eftir að ég byrjaði í Menntaskóla, þá hætti ég að lesa eins mikið og ég gerði og í dag les ég sama og ekki neitt. Ég gæti borið við tímaskorti, en samt finn ég mér tíma til að horfa á alla heimsins sjónvarpsþætti og nú er ég komin með algjöra minnimáttarkennd yfir því hvað ég les lítið. Samt tekst mér aldrei að koma mér almennilega á skrið aftur.

Nú skal verða breyting þar á og eftir helgina ætla ég að vera búin að lesa bókina sem ég ætla mér að þýða hluta úr.